آئین مستان

لالا لالا گلم ، ای پاره ی تنم

هر جور شده برات آب پیدا میکنم

الان میاد عمو ، یه کم طاقت بیار

عمو نمیزنه زیر قول و قرار

آروم بخواب عمو میاد

جون ربابِ عمو میاد

به هرکی رو زدم نداشت

یه قطره آب عمو میاد ..

از تشنگی سرت ، خمِ رو گردنت

وای اگه با یه تیر ، از شیر بگیرنت

می‌ترسم تیر اگه پیچیده شه به موت

رو دستایِ بابا ، گیر کنه تو گلوت

از حرمله بدم میاد

اون قاتل بدم میاد

چون بین حلقُ پیکرت

زد فاصله بدم میاد ..

چرا قهری مگر تقصیر دارم؟

به جایت بر کفم زنجیر دارم

کف آبی فقط خوردم عزیزم

بیا از نیزه پایین شیر دارم

مرا آزار با زنجیر می‌داد

به من نان خشک با تحقیر می‌داد

زنِ شامی مرا سوزاند وقتی

کنارم طفل خود را شیر میداد

سرم شد خاک عالم نیزه رد شد

به پشتِ خیمه دیدم نیزه رد شد

به دنبال تو می‌گشتم بر خاک

چنان زد از سرت هم نیزه رد شد

کاش میشد که حسینم به کسی رو نزند

کاش میشد که سنان نیزه به پهلو نزند

تو اگر بی سر و سامان بشوی می‌میرم

وسط معرکه عریان بشوی می‌میرم

بس کن رباب نیمه‌ای از شب گذشته  است

دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است

کم خیره شو به نیزه علی را نشان نده

گهواره نیست دست خودت را تکان مده

با دست هایِ بسته مزن چنگ بر رُخَت

با ناخن شکسته مزن چنگ بر رُخَت

بس کن رباب حرمله بیدار می‌شود

اینجا دوباره حلقه انظار میشود

ترسم که نیزه‌ دار کمی جابه‌جا شود

از روی نیزه رأس عزیزت رها شود

یک شب ندیده‌ایم که با غم نیامده

حتی هنوز زخم گلو هم نیامده

گرچه امید چشم تَرت ناامید شد

بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد

پیراهنی که تازه خریدی نشان نده

گهواره نیست دست خودت را تکان نده

با خنده خواب رفته ، تماشا نمیکند

مادر نگفته است و زبان وا نمیکند

اینجا به نیزه کودکِ تو خواب میکنند

فرقی نمی‌کند که چه پرتاب می‌کنند

بر نیزه‌های قافله سنگی اگر خورد

هر سر که کوچک است بر او سخت‌تر خورد

خانمایِ حرم بچه م نمیره

داره از تشنگی آتیش میگیره

کسی اینجا یه ذره آب نداره ؟

روی دستم داره از هوش میره

 بالام لای لای .. گُلوم لای لای .. علی م لای لای .. من هیچی نمیخونم روضه هیچی متن روضه نمیخونم دیگه اهل روضه بودی و هستی و حق روضه رو هم ادا کردی فقط زبان حال مادر میخونم

میترسم از غم فردات مادر

بمیرم خشکِ دست و پات مادر

ندارم مرهمی تو خیمه حالا

براِ زخم روی لب هات مادر

قرار شد با رباب آروم بریم جلو

ما گریه کردیمُ دشمن چه شاده

چه کاری تشنگی دستِ تو داده

بمیره مادرت دارم میبینم

ترک رویِ لبات خیلی زیاده

چرا این غصه ها آخر نمیشه

روزایِ بی کسی مون سر نمیشه

بیا زینب ببین هر کاری کردم

چرا حال علی بهتر نمیشه

شب هفتمِ به خدا دلم نمیاد بچه رو بغل کنم .. آروم تو بغل فقط میخوام تصور کنی ..

شروع کرد با بچه حرف زدن قبل از اینکه بخواد بدش به عمه گفت:

داری میری تو میدون زود برگرد

میشه مادر پریشون زود برگرد

به دلِ من بد افتاده عزیزم

برو اما علی جون زود برگرد

میشد ای کاش موتُ می پوشوندم

زیر خورشید روتُ می پوشوندم

یه جوری کاش میشد قبل رفتن

سفیدی گلوتُ میپوشوندم

تا بچه رو روی دست گرفت ... نانجیب تیر رو رها کرد ..

شنیدم آه مادر تیر خوردی

یه جرعه خون به جایِ شیر خوردی

گلویی رو که من دیدم گمونم

عمیقاً ضربه‌ی شمشیر خوردی

آخه گلوی شش ماهه تیر نمیخواد ..

هوا گرمه ولی دستام سرده

کمون حرمله با تو چه کرده

دعا کردم علی رو دستِ بابا

گلوت پاره نشه ، سر برنگرده

خدایا دیگه جلوتر نرم ..

غمت راه نفس میبنده مادر

لبت تو حالت لبخنده مادر

نمیتونم ببینم بند جونم

گلوی تو به مویی بنده مادر

هیچ شهیدی رو خود ابی عبدالله ننشست برای هیچ شهیدی خودش قبر نکند .. تنها شهیدی که خودش دفن کرد .. (خیلی روضه‌ی علی اصغر منحصر به فرده) تنها شهیدی که خودش دفن کرد .. تنها شهیدی که خودش خاک ریخت رو بدن .. (من دلم رفته مدینه) کجای رفته دلم ..

همه دیدن رفت پشت خیمه ها کاش مثل باباش امیرالمومنین چهل تا صورت قبر برای علی اصغر درست میکرد .. (زود میگمُ رد میشم هرکی گرفت ..) کاش مثل باباش چهل تا صورت قبر درست میکرد کسی نفهمه قبر مادرش کجاس ..

یدونه قبر درست کرد پشت خیمه وقتی لشکر حمله کرد دیدن یه عده رفتن پشت خیمه ها هی با نیزه میزنن تو زمین ..

اجازه بدید روضه م رو اینجور جلو ببرم .. مادر .. شما هم شش ماهه از دست دادید .. شما هم محسن از دست دادید .. اما محسنت به دنیا نیومده رفت (مادرا حرف منو بهتر میگیرن) مادری که بچش به دنیا نیومده سقط بشه از دنیا بره سخته ، داغ هر جوری باشه سخته . اما به دنیا نیومده بره راحت تره زود برمیگرده به زندگی زود با این غصه کنار میاد چون تصویری از بچه تو ذهنش نیست ..

اما وای به دل مادری که شش ماه بچشُ بغل کنه .. دستاشُ ببینه .. چشماشُ ببینه .. شش ماه بچه شُ شیر بده صدای گریه و خندش تو گوشش باشه .. چیکار کرد رباب ؟!! ببخشید نمیشه نگفت میتونی تصور کنی رباب تو کربلا بالا سر علی گریه نکرد؟! الله اکبر .. تو رو خدا امروز تا صبح فکر کن چرا یه مادر میتونه اینقدر محکم باشه؟! دلیلش چیه جز عشق به حسین ..! جز اینکه نمیخواست امامش اذیت بشه ..! دیدی به داغ دیده میگن گریه کنه سبک بشه آروم بشه داغ دیده گریه نکنه همه میگن نکنه یهو دق کنه ، نکنه سکته کنه .

هی زینب میگفت رباب گریه کن .. خیره خیره نگاه میکرد .. رباب گریه کن ..

بعضیا میگن شام غریبان گریه کرد . اینی که میگن شام غریبان رباب آب خورد شیر امد تو سینه ش من میگم آب نخورد بعیده از این مادر تا آب آزاد شد آب بخوره .. آخه کسی که تو سایه نرفت بعد حسین .. (چرا ؟!!)  چون دیده بود بدن حسینش زیر آفتابه ،  آب بخوره ؟! عاشورا گریه نکرد شام غریبان گریه نکرد گلوی پاره دید گریه نکرد هی ریخت تو خودش کجا گریه کرد؟ واسه کی گریه کرد؟

نگاه کرد دید یه سر بریده رو تو تشت .. عبیدالله چوب برداشت ، دیدن از تو جمعیت یه زنی خودشُ انداخت رو سر بریده .. هی سر حسینُ بغل کرد .. حالا گریه کن رباب ..

لالایی امیدم ، لالایی بهارم ، لالایی گلم

الهی بمونی همیشه کنارم، لالایی گلم

به گریه که افتادی قصه شروع شد

دلیل همه خنده های عدو شد

چه نقشه ای دارند برای گلوت با

سه شعبه ای که سهم چشم عمو شد

کاشکی میشد بزرگ شی مثل علی اکبر

همش خیاله نذار که آرزو به دل بمونه مادر

همش سرابه ، به همه گفتم ساعت مرگ ربابه

گهواره خالی گُلم باید رو سینه ی صحرا بخوابه

وای علی اصغر....

لالایی قناری ، چقدر بیقراری ، لالایی علی

چشات شده بارون ابر بهاری لالایی علی

نفس توی سینت نمونده عزیزم

کی بغض صداتو شکونده عزیزم

داره زیر آفتاب میسوزه لب تو

سه شعبه گلوتو سوزونده عزیزم

شبیه ماهی تلظی میکنی فدات بشم الهی

آبت ندادن باید بری پر بکشی نمونده راهی

ای نور دیده ، سرت به پوست بند شده اِی گلو بریده

بشکنه دستش حرمله زندگیمو به آتیش کشیده

وای علی اصغر....

تو رفتی و اما با گریه میخونم لالایی علی

تو رفتی سخته که زنده بمونم لالایی علی

لباست هنوزم تو دستمه مادر

قرار دل زار و خستمه مادر

بابات داره خاک رو تنِ تو میریزه

چی مرهم قلب شکستمه مادر

بمیره مادر چجوری بوسه از لبات بگیره مادر

سر مزارت نشسته و تو خیمه ها نمیره مادر

جدا نمیشه ، مادرت از بالای قبرت پا نمیشه

برات بمیرم سر تو که به روی نیزِ جا نمیشه

وای علی اصغر....

سادات شرمنده

حرمله به اشک حسین میخنده

سادات شرمنده

سر علی به تار مویی بنده

سادات شرمنده

آب نشد بیاد به خیمه ها از غم عمو بگید بسه

روضه سه شعبه لازم نیست تنها از گلو بگید بسه

پدر در پشت خیمه دم گرفته

سرت را با تنت با هم گرفته

علی عادت به انگشت عمو داشت

به جایش تیر را محکم گرفته

سادات شرمنده

جلو رباب سر و رو نی میبنده

سادات شرمنده

 گریه نمیکنه علی میخنده

سادات شرمنده

نیزه که اسباب بازی نیست، نیزه ها رو هی تکون ندید

مادرش دق میکنه به هم، راس اصغر و نشون ندید

دعا دارم مبادا سر بیفتد

کسی با نیزه دارش در بیفتد

دعا دارم اگر می افتد این طفل

فقط بر دامن مادر بیفتد

وداعی لااقل با من نکردی

نگاهی موقع رفتن نکردی

به تو می آمدی افسوس مادر

لباس تازه ات را تن نکردی

لالایی میخونم بخوابی گلم

نمونده توی خیمه آبی گلم

داری توی چشمات یه دنیا سوال

عموم کو؟ ندارم جوابی گلم

رقیه که از خیمه بیرون میاد

نگاه میکنه کی عمو جون میاد

لالایی میخونم بخوابی شاید

تو خوابت ببینی که بارون میاد

بی وفا بارون هوا گرم کرب و بلا بارون

نگاه کن به این تشنه ها بارون

گلم میزنه دست و پا بارون

بی وفا بارون دارن میمیرن بچه ها بارون

تو رو جون سقا بیا بارون

میخوامت تو رو از خدا بارون

ای خدا میشه بارون بیاد....

لالایی میخونم که بی طاقتم

چقدر تلخ امروز و این ساعتم

تکون میدم هر لحظه گهوارتو

تعجب نکن این شده عادتم

لبات خشکه دارم میمیرم علی

همین تشنگیت کرده پیرم علی

به جون تو دق میکنم بعد تو

دیگه زیر سایه نمیرم علی

من فدات مادر چقدر غصه دار صدات مادر

میفهمم من از گریه هات مادر

به قربون زخم لبات مادر

من فدات مادر صدام میزنی با صدات مادر

دیگه وا نمیشه چشات مادر

الهی بمیرم برات مادر

ای خدا میشه بارون بیاد....

لالایی میخونم با اشک چشام

 عزیزم بگو که میمونی برام

داری میری و غصۀ رفتنت

منو میکشونه تو میدون بیا

منو هم ببر من ندارم گله

بذار که ببینه منو حرمله

بسوز دلش واسۀ مادرت

که داغت علی قاتل این دله

اصغرم ای وای شدی نو گل پرپرم ای وای

چه خاکی بریزم سرم ای وای

شبیه بابات مضطرم ای وای

اصغرم ای وای قرار ما پشت حرم ای وای

که خاکت کنیم دلبرم ای وای

نمیشه غمت باورم ای وای

ای خدا میشه بارون بیاد....

لالایی میخونم بازم

لالایی غنچه ی نازم

لالایی امیدم شيرخوارم سربازم

امیدم بعد خدا به عموته

به عموته به عموته

تشنه ای بمیرم این رنگ و روته

رنگ و روته رنگ وروته

آروم بگیر نکن با گریت بیچاره م

آروم بگیر تو ای سردار شيرخوارم

آروم بگیر کفن پوش تو گهواره م

لالایی علی اصغر......

لالایی امیدم شيرخوارم سربازم

لالا مادر بقربونت 

نذر بابا میشه جونت

سرافرازم کن با رزم تو ميدونت

عزیزم قنداقته کفن تو کفن تو کفن تو

کاش نره رو نیزه ها بدن تو بدن تو بدن تو

آروم بگیر تو با اشکات پیرم کردی

آروم بگیر برو اما نه با سردی

آروم بگیر میدونم بر نمی گردی
لالایی علی اصغر......

لالایی امیدم شيرخوارم سربازم

رفتی مادر تو باخنده

ای جانم شیر رزمنده

من از تو، تو از من هر دومون شرمنده

رفتی بعد تو پر از شیره سينم شیره سينم شیره سينم

علمداریتو نشد که ببینم که ببینم که ببینم

آروم بخواب نکن فکر من رو؛ لالا

آروم بخواب تو آغوش گرم صحرا

آروم بخواب قنوت سرخ ثارالله

لالایی علی اصغر......

لالایی امیدم شيرخوارم سربازم